VE İNSAN...
Ve İnsan!..
İstemem başka vuslat, ben her an sende varım;
Hasretin bana yeter, gurbetinde yaşarım.
Zikrim Sensin dilimde, fikrimden çıkmıyorsun,
Bazan gamlanır gönlüm, bazan coşar taşarım.
Esbâb-ı mucibesi belli olan deveran,
Kendinden parça almış, atmış dünyaya Mevlam.
Beni tanı, bil beni; sen Kül' ün bir cüz'üsün;
Yalnız cüz' le başlamış evren boyutlu davam.
Sonra bizler, hep bizler; deryaya ulaşmışlar,
Evren boyu yol alıp, kâinatı aşmışlar.
Yol almanın hazzıyla başları göğe ermiş;
Veya hep öyle sanıp damlada dolaşmışlar,
Sonunda vardık derken, Bir' den uzaklaşmışlar...
27.07.2012 Fatih-İST.
Enver Özçağlayan
Yorumlar
Yorum Bulunamadı